Es scheint, dass sich hinter der Supernote eine „Hunger-das-Biest“-Strategie verbirgt

Volgens econoom Paul De Grauwe bevat de nota van De Wever zowel fictie ‘terugverdieneffecten’ als een verborgen agenda ‘starve the beast’.

>*De fictie: de terugverdieneffecten. Ik heb het in mijn carrière van econoom nog nooit geweten dat de helft (jawel 50 procent) van een budgettaire inspanning gebaseerd is op terugverdieneffecten. Gewoonlijk bedragen die niet meer dan 10 procent van de inspanning. Er is een goede reden om de rol van die terugverdieneffecten te beperken. Als we iets weten over die effecten dan is het wel dat ze hoogst onzeker zijn. Sterker nog: ze komen nooit uit. We kunnen nu al met zekerheid stellen dat de voorgestelde begrotingsinspanning voor de helft gebaseerd op terugverdieneffecten een slag in het water zal zijn.*

>*De verborgen agenda: toen Ronald Reagan Amerikaans president werd in 1981 besliste hij de belastingen drastisch te verminderen ondanks het feit dat het begrotingstekort reeds hoog was toen hij aantrad.*

>*Dat tekort zou onhoudbaar worden en de regering dwingen om de overheidsuitgaven te verminderen, en vooral dan de socialezekerheidsuitgaven. Dat was eigenlijk het doel van de operatie. Het beest (de overheid) moest uitgehongerd worden. Die strategie was succesrijk. De Amerikaanse budgettaire tekorten namen explosief toe en de Amerikaanse regering was ‘gedwongen’ de overheidsuitgaven te verminderen.*
*Het lijkt erop dat de supernota ook een starve the beast-strategie verbergt. Op een moment dat het begrotingstekort onhoudbaar hoog is stelt Bart De Wever een netto belastingvermindering van drie miljard euro voor.*