> Og auðvitað hafa foreldrar skólabarna skoðun á skólamálum. Menntamálin eru okkar allra. Það er þess vegna á misskilningi byggt hjá menntamálaráðherra að leggja málin upp þannig að það séu nánast bara skólarnir sem megi taka til máls eða að þeir sem séu ekki sammála ríkjandi stefnu í einu og öllu séu að ráðast að skólunum.
> Kennarar eiga þvert á móti skilið að um þessa stöðu sé rætt og að brugðist sé við. Ekki með samtali um allt sé í sóma eða tali um að svona mæling segi ekki alla söguna. Það vita það í sjálfu sér allir en það breytir því t.d. ekki hver niðurstaðan um læsi er. Og ekki heldur með því að foreldrar bendi á skólana um stöðuna og skólarnir bendi á foreldrana. Sú umræða gagnast engum.
Held að Þorbjörg hafi hitt naglan á höfuðið, þ.e. að ástæða þess hvað þessi mál eru svona mikið á milli tannana á fólki núna eru þessi hrokafullu viðbrögð frá yfirvöldum og Kennarasambandinu. Það er löngu orðið augljóst að menntakerfið er ekki að standa sig, en svarið frá þeim sem þar ráða er að segja að allt sé bara í góðu lagi, og að við eigum ekki að hafa neina skoðun á þessu. Að sjálfsögðu bregst fólk illa við slíkum viðbrögðum.
Vilteysingur on
Fokking slam dunk inngangur.
derpsterish on
Kennararnir sem breyttu mér til hins betra voru þeir sem gáfu mér heiðarlegann vitnisburð og sögðu mér hvar ég stóð, hvar ég væri undir og hvar ég væri yfir.
Þeir voru góðar sálir, en harðir í horn að taka þegar þeir þurftu. Þeir settu mér fyrir heimaverkefni og skiladaga sem ég þurfti að standast ellegar falla eða fá lélegar einkunnir.
Skratti on
Amma mín kenndi mér í 6 ára bekk – mér fannst geðveikt að geta kallað á ömmu. Svo fóru öll fíflin með mér i bekk að kalla hana ömmu líka. Svo ég fór í fýlu og hætti að kalla hana ömmu og notaði nafnið hennar í staðinn.
Hún tók það nærri sér og bannaði hinum krökkunum að kalla hana ömmu. Stærsti persónulegi sigur lífs míns og kenndi mér að bregðast við þegar farið er yfir mín mörk
4 Comments
> Og auðvitað hafa foreldrar skólabarna skoðun á skólamálum. Menntamálin eru okkar allra. Það er þess vegna á misskilningi byggt hjá menntamálaráðherra að leggja málin upp þannig að það séu nánast bara skólarnir sem megi taka til máls eða að þeir sem séu ekki sammála ríkjandi stefnu í einu og öllu séu að ráðast að skólunum.
> Kennarar eiga þvert á móti skilið að um þessa stöðu sé rætt og að brugðist sé við. Ekki með samtali um allt sé í sóma eða tali um að svona mæling segi ekki alla söguna. Það vita það í sjálfu sér allir en það breytir því t.d. ekki hver niðurstaðan um læsi er. Og ekki heldur með því að foreldrar bendi á skólana um stöðuna og skólarnir bendi á foreldrana. Sú umræða gagnast engum.
Held að Þorbjörg hafi hitt naglan á höfuðið, þ.e. að ástæða þess hvað þessi mál eru svona mikið á milli tannana á fólki núna eru þessi hrokafullu viðbrögð frá yfirvöldum og Kennarasambandinu. Það er löngu orðið augljóst að menntakerfið er ekki að standa sig, en svarið frá þeim sem þar ráða er að segja að allt sé bara í góðu lagi, og að við eigum ekki að hafa neina skoðun á þessu. Að sjálfsögðu bregst fólk illa við slíkum viðbrögðum.
Fokking slam dunk inngangur.
Kennararnir sem breyttu mér til hins betra voru þeir sem gáfu mér heiðarlegann vitnisburð og sögðu mér hvar ég stóð, hvar ég væri undir og hvar ég væri yfir.
Þeir voru góðar sálir, en harðir í horn að taka þegar þeir þurftu. Þeir settu mér fyrir heimaverkefni og skiladaga sem ég þurfti að standast ellegar falla eða fá lélegar einkunnir.
Amma mín kenndi mér í 6 ára bekk – mér fannst geðveikt að geta kallað á ömmu. Svo fóru öll fíflin með mér i bekk að kalla hana ömmu líka. Svo ég fór í fýlu og hætti að kalla hana ömmu og notaði nafnið hennar í staðinn.
Hún tók það nærri sér og bannaði hinum krökkunum að kalla hana ömmu. Stærsti persónulegi sigur lífs míns og kenndi mér að bregðast við þegar farið er yfir mín mörk