Französische Experten empfehlen, dass Kinder vor dem 13. Lebensjahr keine Smartphones benutzen

Паметен човек го користи телефонот за паметни работи, глуп за глупи.

Ja neshto chitav na nivo na shkolo vo Irska deka usvojuvale. Toa e dosta pametna ideja posho na nivo na drzava ne moze da se sprovede nekako. A na nivo na shkolo da ne smee da nosi u shkolo i ako nemaat drugi deca nema da bara deteto. Pameten roditel i doma nema da mu dava.

Zagrizuvachki e stvarno kolku deca se so poprechen razvoj.

Мислам дека користење на смартфони и таблети ги оглупавува децата и тоа многу. Се губи тактилноста, интеракцијата која ја имаат со книги, играчки, стандардни видео игри па дури и со даљинското од телевизорот има повеќе употреба на мозок и активирање на повеќе сетила него ли со овие системи.

Многу ме нервира кога луѓе се импресионираат што мали деца знаат да користат таблети и мобилни, а не разибраат дека е тоа само допирање на обични сликички, реално нема ништо импресивно во тоа.

Игрите кои ги играат на смартфони се најчесто ниското од најниското, ни асални видео игри не играат децата, гледаат било што на youtube, буквално видеа правени од било кого со најперверзни и најгадни содржини. Родителите се исто многу хипокритични, се бинат ако децата им гледаат цртани филмови со акција, чудовишта и што се не, цртани кои само може според мене да ги оплеменат децата и да им ја збогатат имагинацијата, а немаат проблем со тоа да им дадат смартфон и да им пуштат Cocomelon што ќе ги затупави на секој можен начин.

Исто и за видео игрите.

Во наше време стварно беше импресивно кога дете ќе знае правилно да употребува компјутер, како на пример Commodore 64 и така бидејки да пуштиш игра на тоа беа потребно многу повеќе стапки, пишување, ставање на касетата внимателно во касетофонот ако користиш касетофон и така. Со самиот тој процес се вежбаат фини движења, трпение, внимателност, учење на редослед на нештата. Тоа е само еден пример.

Дури и најобичните од обични, наједонставните од наједностави видео игри што ги имавме како деца во 80ти години ни ги активираа сите сетила многу повеќе него ѓубрето на смартфоните. Самиот допир на копчињата, притисокот, внимавањето да не се уништи или искрши направата, често кога беа потрошени батериите требаше да ги гледаме под агол (јас уште играм ретро игри и гемчиња али зборам во минато време за нормалниот свет што не ги игра редовно 🙂 ), се тоа на децата, несвесно им влиаеше позитивно во развојот на моторика, перцепција и што се не.

Најразлични видео игри доаѓаа во најразлични форми, секоја нова направа беше ново тактилно, визуелно и имагинативно искуство. Сега, сите телефони се исти, мазни и само сликата на екранот се менува.

​

https://preview.redd.it/mtf8r7fa90yc1.jpeg?width=1024&format=pjpg&auto=webp&s=ae1929861772de2059e2ff951c974c680bfa2315